Pięć mitów i prawd związanych z wyceną przedsiębiorstw

Przedsiębiorcy, właściciele firm i inwestorzy często niewłaściwie rozumieją proces wyceny biznesu i jego ostateczne wyniki. Poniżej znajduje się pięć mitów i prawd o sztuce i nauce szacowania wartości biznesu.

Mit nr 1: Nie ma różnicy między „ceną” a „wartością”

Prawda nr 1

  • Chociaż pojęcia „cena” i „wartość” mogą brzmieć synonimicznie, mogą występować istotne różnice.
  • Wartość przedsiębiorstwa jest określana poprzez staranną analizę, przez doświadczonego biegłego ds. wyceny, biorąc pod uwagę wiele czynników dotyczących charakteru i działalności, branży, w której działa. Biegły rozważy różne metody wyceny, aby dojść do wniosku dotyczącego wyceny, który zapewni hipotetycznemu inwestorowi rozsądny zwrot z inwestycji, biorąc pod uwagę ryzyko prowadzonej działalności. Jest to często określane jako „hipotetyczna” wycena.
  • Cena biznesu może różnić się od wartości wskazanej przez hipotetyczną wycenę. Niektóre czynniki wpływające na cenę obejmują różne umiejętności negocjacyjne nabywcy bądź sprzedawcy, silne strony finansowe, strukturę transakcji, synergie itp. Czynniki te i cenę firmy można ustalić tylko wtedy, gdy przedsiębiorstwo jest wystawione na sprzedaż na otwartym rynku.

Mit nr 2 Wartość przedsiębiorstwa nie zmienia się w czasie

Prawda nr 2

  • Wartość przedsiębiorstw jest obliczana na określony dzień.
  • Przedsiębiorstwa są w ciągłej transformacji w wyniku zmian linii produktów, zarządzania, struktury finansowania, ogólnych warunków gospodarczych, warunków branżowych i konkurencyjnych itp.
  • Wiele wewnętrznych i zewnętrznych zmian, które wpływają na biznes, zwykle prowadzą do zmian jego wartości.

Mit nr 3 Biegły w zakresie wyceny powinien osiągnąć tę samą wartość przedsiębiorstwa bez względu na metodę wyceny

Prawda nr 3

  • Podejście dochodowe, rynkowe i kosztowe to trzy ogólnie przyjęte metody wyceny. Wybór metody wyceny przedsiębiorstwa zależy od faktów i okoliczności danej spółki.
  • W analizie wyceny zastosowane zostaną podejścia i metody wyceny najbardziej odpowiednie w danych okolicznościach, biorąc pod uwagę dostępność odpowiednich danych.
  • Wynikające z tego wskazania wartości z zastosowanych podejść i metod zostaną ocenione i ważone, odpowiednio, na podstawie jakościowej analizy. W wielu przypadkach większe znaczenie może mieć określone podejście. Na przykład, gdy trudno jest znaleźć porównywalne spółki do wycenianego przedsiębiorstwa, większą wagę można prawdopodobnie przypisać podejściu dochodowemu.

Mit nr 4 Wartość lub cenę przedsiębiorstwa można ustalić na podstawie praktycznych reguł (rules of thumb)

Prawda nr 4

  • Próbując ustalić wartość lub cenę przedsiębiorstwa, analitycy często obliczają krotność przychodów, EBIT, EBITDA lub innych wskaźników. Są to tak zwane praktyczne zasady.
  • Stosowanie praktycznych reguł jest popularne, ponieważ można je łatwo zastosować. Jednak ich prostota może również wpłynąć na ich niezawodność. Na przykład, chociaż zastosowanie 3,5-krotnego EBIT jest bardzo łatwym obliczeniem matematycznym, nie uwzględnia struktury kosztów przedsiębiorstwa. Dwie spółki z tej samej branży, które mają podobne przychody, ale znacznie różne struktury kosztów, prawdopodobnie nie miałyby tej samej wartości.
  • Praktyczne zasady nie zastępują właściwej wyceny biznesowej. Podczas gdy biegły w zakresie wyceny rozważy różne praktyczne zasady, jest to tylko część analizy uwzględniającej liczne unikalne cechy charakterystyczne przedsiębiorstwa.

Mit nr 5: Udziały mniejszościowe są takie same jak wartość udziałów w pakiecie kontrolnym, przy czym każdy z nich jest obliczany wg zasady „na 1 akcję”

Prawda nr 5

  • Główny powód, dla którego udziały mniejszościowe mogą mieć niższą wartość na akcję niż udziały kontrolne, jest związany z niezdolnością akcjonariusza mniejszościowego do:
    o Wpływu na operacje biznesowe i strategię biznesową.
    o Określeniu kwoty i terminu zwrotu z inwestycji.
  • Gdy biegły w zakresie wyceny określa wartość udziałów mniejszości, czynniki te często skutkują dyskontami od oszacowanej pierwotnej wartości. Takie dyskonta są nazywane dyskontami za brak kontroli lub z tytułu udziałów mniejszościowych.